Το Οδοιπορικό

                                                                                           Οι Πηγές τού Μωυσέως,           

Όταν οι Γερμανοί εισέβαλαν στην Ελλάδα, το 1941, βομβάρδισαν τα νησιά του Αιγαίου. Aποβιβάστηκαν σε αυτά και τα κατέλαβαν. Μεταξύ αυτών, ήταν η Χίος (4 Μαΐου) και η Σάμος (8 Μαΐου).

Κατά τη διάρκεια των αεροπορικών  βομβαρδισμών, οι κάτοικοι εγκατέλειψαν τις εστίες τους και ανέβηκαν στα βουνά, για να σωθούν. Οι επιτάξεις των αγαθών, από τα στρατεύματα κατοχής, τους στέρησαν τα αναγκαία, για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Τότε, πολλές οικογένειες αποφάσισαν να πάρουν το δρόμο προς την ελευθερία. Το μεγάλο τους πρόβλημα, ήταν να μην αντιληφθούν οι Γερμανοί την απόδρασή τους και να τους δεχτούν οι Τούρκοι, στην απέναντι όχθη. Υπήρχε η φήμη, πως μερικούς οι Τούρκοι τούς γυρίσανε πίσω.

Αψηφώντας τα πάντα, επιβίβαζαν τις οικογένειές στους σε μία βάρκα και αναχωρούσαν. Οι κάτοικοι της Χίου είχαν προορισμό το Τσεσμέ, ενώ οι Σαμιώτες το Κουσάντασι. Φθάνοντας εκεί, συναντούσαν ιερείς, που γύριζαν τα παράλια και μάζευαν τούς πρόσφυγες. Το Ελληνικό Προξενείο τους μετέφερε στο άσυλο των προσφύγων.

Τόπος συγκέντρωσης για όλους, ήταν οι χώρες της Μέσης Ανατολής (τότε ήταν υπό Βρετανική Διοίκηση). Οι πρόσφυγες μεταφέρθηκαν στην Σμύρνη και από εκεί, με το τραίνο, στο Χαλέπι της Συρίας. Ο τελικός προορισμός ήταν το προσφυγικό στρατόπεδο που βρισκόταν στις Πηγές τού Μωυσέως, κοντά στο όρος Σινά.

Στο στρατόπεδο υπήρχαν πάνω απο τρείς χιλιάδες άνθρωποι,. Είχαν έρθει και κάτοικοι από τα άλλα νησιά του Αιγαίου (Ικαρία, Λήμνο και Λέσβο) . Κάθε οικογένεια  έμενε σε ένα μεγάλο αντίσκηνο. Υπήρχαν οργανωμένα σχολεία. Τους πρόσφυγες ενοχλούσε ο  δυνατός ήλιος και υπέφεραν από την αφόρητη ζέστη. Παρέμειναν εκεί, μέχρι οι Βρετανοί να μπορέσουν να βρούν χώρα να τους δεχτεί.

Εντω μεταξύ, η Αιθιοπία είχε απελευθερωθεί και είχε επιστρέψει ο Χάιλε Σελάσιε (1941). Ο Αυτοκράτορας αποδέχθηκε την πρόταση των Βρετανών, για τη φιλοξενία των Ελλήνων προσφύγων. Ο ίδιος, μάλιστα, τους επισκέφθηκε κατά την παραμονή τους στην συνοικία ’’ Κάζα Ποπολάρε ’’.

Στο προσφυγικό στρατόπεδο, οι Βρετανοί ανακοίνωσαν, σε όσους ενδιαφέρονταν, οτι θα μεταφερθούν στην Αιθιοπία, με αποστολές. Το Ελληνικό πλοίο ΙΩΝΙΑ, με τον καπετάν Παχούλη από την Κάρπαθο, τους περίμενε στο λιμάνι του Σουέζ, για να τους μεταφέρει στο Τζιμπουτί.

Η πρώτη αποστολή είχε προορισμό την Αντίς Αμπέμπα (1942). Στεγάστηκαν στην συνοικία ’’ Κάζα Ποπολάρε ’’ όπου, επι Ιταλικής κατοχής, βρίσκονταν οι κατοικίες των Ιταλών αξιωματικών. Η δεύτερη έγινε το 1943, με προορισμό τη Ντίρε Ντάουα. Στεγαστήκαν και αυτοί στις κατοικίες των Ιταλών. Μετά την άφιξη τους, η περιοχή ονομάστηκε ‘’ Γκρίκ Κάμπ ‘’, όνομα που παραμένει μέχρι σήμερα.

Όταν απελευθερώθηκε η πατρίδα μας, πολλές οικογένειες  εγκατέλειψαν την Αιθιοπία και επέστρεψαν στο νησί τους (1945). Οι οικογένειες που παρέμειναν, δραστηριοποιηθήκαν στη νέα τους πατρίδα.

Το παραπάνω άρθρο είναι αφιερωμένο στα παιδιά, που ήρθαν στην Αιθιοπία, το 1942-43. Σήμερα, μετά από 70 χρόνια, μας προσφέρουν τις παιδικές τους αναμνήσεις. Πρόκειται για το οδοιπορικό που ακολούθησαν, όταν εγκατέλειψαν το νησί που γεννήθηκαν και διά μέσου έξη κρατών (Τουρκία, Συρία, Λίβανος, Ισραήλ, Αίγυπτος και Τζιμπουτί), μπόρεσαν να φθάσουν στη γη της επαγγελίας, την Αιθιοπία.

Πηγή του παραπάνω άρθρου είναι οι πληροφορίες που μας έδωσαν η Ιουλία Μανουκάκη και η Ελένη Μανούσου από την Αντίς Αμπέμπα, ο Γιάννης Μακρυάς από τη Ντίρε Ντάουα, και η Βιργινία Μάρκου από το Τζιμπουτί. Καθώς και η αφήγηση του Χαράλαμπου Τακτικού από τη Χίο, στην ιστοσελίδα: www.kourounianet.gr.