Η Αντίς Αμπέμπα του 1950

Post date: Jan 8, 2017 7:37:42 PM

Τα ανάκτορα του Μενελικ Β’, στο Εντότο.

Όταν ένας ξένος επισκέπτης ερχόταν στην Αντίς Αμπέμπα το 1950, εντυπωσιαζόταν από την φύση που περιέβαλε την πόλη, από την κυκλοφορία των οχημάτων και από την κουλτούρα των Αιθιόπων.

 

Όλο αυτό το πράσινο, που περιζώνει την πόλη και της δίνει μια ξεχωριστή χάρη, είναι έργο ανθρώπινων χεριών. Όταν ιδρύθηκε, το 1886, στην περιοχή υπήρχαν ελάχιστα δένδρα και οι κάτοικοι αντιμετώπιζαν μεγάλο πρόβλημα, από την έλλειψη καυσόξυλων. Η λύση δόθηκε με την φύτευση ευκάλυπτων ταχείας ανάπτυξης, από την Αυστραλία. Η φύτευση ήταν συνεχής, με αποτέλεσμα, ο επισκέπτης του 1950 να βλέπει τεράστιες εκτάσεις, γεμάτες από ευκάλυπτους.

Το κτίριο που ξεχώριζε ήταν τα ανάκτορα, κτισμένα στο υψηλότερο σημείο της πόλης. Έδιναν την εντύπωση ότι βρίσκονται στο κέντρο της πόλης, η οποία είναι περιτριγυρισμένη από σειρά βουνών και λόφων. Η Ιστορία αναφέρει, ότι ο Αυτοκράτορας Μενελικ Β’, μετά την νίκη του επί των Ιταλών (1896), στη μάχη της Αντουας, χρησιμοποίησε Ιταλούς αιχμαλώτους, για την κατασκευή τους. 

 

Η ρυμοτομία της πόλης ήταν αρκετά καλή, με μεγάλους κεντρικούς δρόμους και με   στενούς και λιθόστρωτες παρόδους. Πέντε ασφαλτόδρομοι, συνολικού μήκους 2.800 χιλιομέτρων, σύνδεαν την πρωτεύουσα με την ενδοχώρα. Κατασκευάστηκαν κατά την διάρκεια της Ιταλικής Κατοχής (1936-41).

Στην Αντίς Αμπέμπα το 1950, υπήρχαν αρκετά αυτοκίνητα. Τα μέσα μεταφοράς, όπως λεωφορεία και ταξί ήταν ελάχιστα. Ενώ, το πλέον διαδεδομένο μέσο μεταφοράς, ήταν τα δίτροχα αμαξάκια των δυο θέσεων, που τα έσερναν άλογα. Η κίνηση των οχημάτων γινόταν από την αριστερή πλευρά του δρόμου. Το 1964 άλλαξε και γίνεται πλέον, από την δεξιά πλευρά του δρόμου.

 …Εντύπωση προκαλούσε το γεγονός ότι, στις εισόδους της πόλης, υπήρχαν αγχόνες. Αυτές είχαν σκοπό, να υπενθυμίζουν στούς Αιθίοπες την τύχη που τους περίμενε, εάν διέπρατταν φόνο. Αυτή την μέθοδο, χρησιμοποιούσαν τότε, για να εκτελέσουν την εσχάτη των ποινών. Με αυτόν τον τρόπο, εκτελέστηκε και ο επικεφαλής του αποτυχημένου πραξικοπήματος, του 1960. Παρέμεινε δε, κρεμασμένος για τρεις μέρες.

 

Στην Αντίς Αμπέμπα, συναντούσες άνδρες και γυναίκες διαφόρων φυλών της Αιθιοπίας, ντυμενούς με τις παραδοσιακές στολές τους. Έμπαιναν στην πόλη, με την ανατολή του ηλίου, για  διάφορες εργασίες τους. Όταν αυτές τις ολοκλήρωναν,  έφευγαν, για να βρίσκονται στα σπίτια τους, μέχρι τα μεσάνυκτα, γιατί αργότερα απαγορευόταν η κυκλοφορία. 

   

Οι γυναίκες κάτοικοι της πόλης ήταν κομψές, φορούσαν μεταξωτά ρούχα και διάφορα κοσμήματα. Έδιναν ιδιαίτερη προσοχή στην περιποίηση των μαλλιών τους και κρατούσαν πολύχρωμη ομπρέλα. Περιφερόντουσαν στους δρόμους, με τον πλέον φυσικό τρόπο, έχοντας γυμνά, τα κάτω άκρα τους.

Ανάλογη ήταν και η εμφάνιση των ανδρών, φορούσαν άσπρα ρούχα με ένα ιδιαίτερο παντελόνι, χλαμύδα και κάσκα. Κρατούσαν ομπρέλα και ένα κομψό ξεμυγιαστήρι, για να απομακρύνουν τις μύγες. Κυκλοφορούσαν έφιπποι και τους ακολουθούσαν δύο η τρείς  υπηρέτες τους. 

 

Την εποχή εκείνη, πολλοί Αιθίοπες, κυκλοφορούσαν, χωρίς να φορούν παπούτσια. Όλους αυτούς, τους ‘’εκπροσώπησε’’, ο Αμπέμπε Μπικίλα, στους Ολυμπιακούς αγώνες, της Ρώμης (1960). Τρέχονταςξυπόλητος, κέρδισε το χρυσό μετάλλιο, στο αγώνισμα του Μαραθωνίου δρόμου. Ήταν ο πρώτος Αφρικανός Ολυμπιονίκης.

Τέλος, στην Αιθιοπία του 1950 κυκλοφορούσαν κάθε εβδομάδα δυο εφημερίδες, η ADDIS ZEMEN (Νέος Χρόνος) στην Αχμαρική και η THE ETHIOPIAN HERALD (o Κήρυκας της Αιθιοπίας) στην Αγγλική γλώσσα. Η Διεύθυνση Τύπου και Πληροφοριών, της Κυβέρνησης, σε καθημερινή βάση, έκδιδε δελτίο τύπου, που κόστιζε 10 Sentime.

Πηγή του παραπάνω άρθρου, είναι το άρθρο που έγραψε, με τίτλο Η ΑΝΤΙΣ ΑΜΠΕΜΠΑ, Η ΓΡΑΦΙΚΗ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ, ο πρόεδρος του Πανιωνίου, Δημήτριος Καραμπάτης,  το όποιο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΈΘΝΟΣ (24/5/1951).