JEAN PIERRE BOYER

Συμμετέχοντας στον εορτασμό των 200 χρόνων από την επανάσταση του 1821, θα αναφερθούμε στην πρώτη διπλωματική αναγνώριση που μας πρόσφερε το ανεξάρτητο κράτος του Χαϊτίου, όπως αποκολλούσαν οι έλληνες λόγιοι την εποχή εκείνη, την Αϊτή.

Η Αϊτή είναι ένα κράτος της Καραϊβικής, το οποίο επηρεάσθηκε από την Γαλλική Επανάσταση. Οι ιδέες της οδήγησαν τους κατοίκους του νησιού σε εξέγερση και την Πρωτοχρονιά του 1804 ανακήρυξαν την ανεξαρτησία τους από τη Γαλλία, η οποία ανεγνώρισε την Αϊτή ως ανεξάρτητο έθνος, μετά από συμφωνία που υπέγραψαν οι δυο χώρες, το 1825.

Ήταν η πρώτη χώρα που κατάργησε τη δουλεία και κυβερνήθηκε από τους κατοίκους της, οι περισσότεροι από αυτούς προέρχονταν από μικτούς γάμους. Ένας από αυτούς ήταν και ο Πρόεδρος Jean Pierre Boyer (1818-1843). Ο πατέρας του ήταν Γάλλος και η μητέρα του από το Κογκό.

Σ’ αυτόν οφείλεται η πρώτη επίσημη διπλωματική αναγνώριση της Ελληνικής Επανάστασης και της Ελλάδας, ως κρατικής οντότητας, από την κυβέρνηση ενός ανεξάρτητου κράτους. Γεννήθηκε στο Port-au-Prince (1776-1850) και κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης (1789–1799), ο πατέρας του τον έστειλε να σπουδάσει στη Γαλλία. Εκεί επηρεάσθηκε από τις επαναστατικές ιδέες, για την ατομική ελευθερία, ιδιοκτησία και πολέμησε ως διοικητής τάγματος.

Μετά την κήρυξη της Έλληνικής Έπανάστασης του 1821 είχαν συγκροτηθεί επιτροπές, οι οποίες λειτούργησαν στην Ευρώπη και σε πολλά μέρη του κόσμου, με σκοπό την ηθική και υλική συμπαράσταση στον Ελληνικό Απελευθερωτικό Αγώνα. Οι επιτροπές αυτές υπήρχαν στη Γερμανία, Ιταλία, Γαλλία, Ρωσία και σε άλλες χώρες.

Η επιτροπή των Παρισίων, την οποία στελέχωναν οι Αδ. Κοραής, Κ. Πολυχρονιάδης, Α. Βογορίδης και Χρ. Κλωνάρης, έστειλε την 20η Αυγούστου 1821 επιστολή στον Jean Pierre Boyer, Πρόεδρο της νεοσύστατης Αϊτινής Δημοκρατίας και του ζητούσε την υποστήριξη του στον απελευθερωτικό αγώνα των ελλήνων.

Ο Πρόεδρος της Αϊτή με την από 15η Ιανουαρίου 1822 επιστολή του τους πληροφορούσε, ότι αναγνωρίζει την Ελληνική Επανάσταση κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και τους δήλωνε αδυναμία να τους προσφέρει την οικονομική βοήθεια που του ζητούσαν.

Στην επιστολή του παραλληλίζει τον αγώνα των ελλήνων με αυτό που έδωσε ο λαός της Αϊτής, για να ανεξαρτητοποιηθεί από το Γαλλικό Αποικιακό Καθεστώτος. Επίσης ταυτίζει τον αγώνα των Ελλήνων του 1821 με αυτή των Αρχαίων Ελλήνων και αναφέρει, σε μετάφραση του μέλους της Φιλικής Εταιρίας και αγωνιστή του 21, Ιωάννη Φιλήμονα: << Οι μεταγενέστεροι Έλληνες ελπίζουσιν εν τη αναγεννωμένη ιστορία τούτων άξια της Σαλαμίνος τρόπαια. Είθε παρόμοιοι τοις προγόνοις αυτών αποδεκνυόμενοι και υπό των διαταγών του Μιλτιάδου διευθυνόμενοι, δυνηθώσιν εν τοις πεδίοις του νέου Μαραθώνος τον θρίαμβον της ιεράς υποθέσεως, ήν επεχείρησαν υπέρ των δικαιωμάτων αυτών, της θρησκείας και της πατρίδος. Είθε, τέλος, διά των φρονίμων διατάξεων αυτών μνημονευθώσιν εν τη ιστορία οι κληρονόμοι της καρτερίας και των αρετών των προγόνων>>.

Ολοκληρώνοντας, αξίζει να αναφερθεί, ότι πολλοί ιστορικοί πιστεύουν, ότι τελικά το κράτος Αϊτής έστειλε 25 τόννους καφέ, για πουληθούν και από τα χρήματα αυτά να αγοράσουν πολεμοφόδια και ότι άλλο χρειαζόταν ο αγώνας. Το φορτίο συνόδευαν και 100 εθελοντές από την Αϊτή, οι οποίοι μετά την παράδοση του φορτίου θα πολέμησαν στο πλάι των Ελλήνων. Δυστυχώς μόλις το πλοίο εισήλθε στην Μεσόγειο καταληφθεί από πειρατές και η παράδοση δεν έγινε πότε.

                                                                                                                                

                                                          CATHERINE HAMLIN

...Πρόσφατα έφυγε από κοντά μας, η μαιευτήρας Catherine Hamlin, η οποία προσέφερε για 60 χρόνια, αφιλόκερδος τις υπηρεσίες της σε ευάλωτες και περιθωριοποιημένες γυναίκες της Αιθιοπίας. Όσοι παρακολούθησαν το έργο της, την αποχαιρέτησαν με δάκρυα στα μάτια.

...Γεννήθηκε το 1924 στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας και διετέλεσε μαθήτρια της Σχολής Frensham στο Mittagong. Το 1946 αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή του University of Sydney και απέκτησε την ειδικότητα της μαιευτικής, στο Crown Street Women's Hospital. Eκεί γνωρίστηκε και παντρεύτηκε τον γυναικολόγο Reginald Hamlin, από την Νέα Ζηλανδία (1950).

...Το 1958 η κυβέρνηση της Αιθιοπίας δημοσίευσε μια αγγελία στο ιατρικό περιοδικό The Lancet. Σε αυτή ζητούσε δυο γιατρούς, με τις ειδικότητες του μαιευτήρα και του γυναικολόγου, για τη δημιουργία Μαιευτικής Σχολής στο νοσοκομείο Princess Tsehay, της Αντίς Αμπέμπας. Στην αγγελία ανταποκρίθηκε το ζευγάρι Hamlin και το 1959 έφθασαν στην Αιθιοπία.

...Ερχόμενοι στην Αιθιοπία, ήρθαν σε επαφή με το μαιευτικό συρίγγιο, το οποίο δεν είχαν δει ποτέ. Το γνώριζαν μόνο από την ιατρική βιβλιογραφία, η οποία ανέφερε ότι, στις Ηνωμένες Πολιτείες, το τελευταίο περιστατικό είχε εμφανισθεί το 1895, ενώ το τελευταίο νοσοκομείο στην Νέα Υόρκη, το οποίο είχε ειδικευθεί σε αυτό, σταμάτησε την λειτουργία του το 1925.

...Οι γιατροί Reginald και Catherine Hamlin, μέτα από τρία χρόνια επίπονων προσπαθειών, κατάφεραν να το αντιμετωπίσουν. Η πρωτοπόρος χειρουργική επέμβαση του συριγγίου και η ανάπτυξη τεχνικών και διαδικασιών, που εφήρμοσαν για τη θεραπεία του, αναγνωρίσθηκαν από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας.

...Το 1974 ιδρύσαν το νοσοκομείο Hamlin Fistula Ethiopia στην Αντίς Αμπέμπα, το οποίο είναι το πρώτο σύγχρονο νοσοκομείο συριγγίων στον κόσμο. Μετά από μερικά χρόνια, ίδρυσαν ακόμη πέντε περιφερειακά νοσοκομεία, τα οποία βρίσκονται στο Bahir Dar, Mekele, Yirgalem, Harar και Mettu. Μέχρι σήμερα έχουν θεραπευθεί, δωρεάν, περισσότερες από 60.000 γυναίκες.

...Το μαιευτικό συρίγγιο εμφανίζεται όταν μια νεαρή γυναίκα, συχνά υποσιτισμένη, η οποία δεν έχει πλήρως αναπτυχθεί, προσπαθεί ανεπιτυχώς να γεννήσει. Το μωρό συνήθως πεθαίνει και η γυναίκα πρέπει να ζήσει με μια τρύπα μεταξύ του κόλπου και της ουροδόχου κύστης ή του ορθού της. Το πρόβλημα είναι ότι πρέπει να αντιμετωπίσει την ακράτεια, τη ντροπή, την κοινωνική απομόνωση και χρόνια προβλήματα υγείας.

...Για την αποκατάσταση και επανένταξη των ασθενών με συρίγγιο, η Catherine Hamlin άνοιξε το κέντρο Desta Mender (2002), το οποίο απέχει 10 χιλιόμετρα από το νοσοκομείο Fistula στην Αντίς Αμπέμπα. Το κέντρο φιλοξενεί γυναίκες που πάσχουν από μακροχρόνιους τραυματισμούς και απαιτούν περαιτέρω φροντίδα. Εκεί, τους δίνεται η ευκαιρία να παρακολουθήσουν μαθήματα στοιχειώδους εκπαίδευσης και επαγγελματικής κατάρτισης.

...Οι προσπάθειες της Catherine Hamlin να τερματίσει τη μάστιγα του συριγγίου, την οδήγησε σε ένα πρόγραμμα πρόληψης. Πίστευε ότι το κλειδί είναι η τοποθέτηση μιας καλά εκπαιδευμένης μαίας σε κάθε χωριό. Το 2007 ίδρυσε την Πανεπιστημιακού επίπεδου Σχολή Hamlin College of Midwives. Σε αυτή φοιτούν μαθήτριες από αγροτικές περιοχές, οι οποίες μετά την αποφοίτηση τους επιστρέφουν και προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε γυναίκες της περιοχής.

...Για τις υπηρεσίες που προσέφερε στις αναπτυσσόμενες χώρες, η κυβέρνηση της Αυστραλίας, της απένειμε την υψηλότερη τιμητική διάκριση της χώρας, το παράσημο του Συντρόφου του Τάγματος της Αυστραλίας (1995). Η Αυστραλιανή Ναυτιλιακή εταιρία Sydney Ferries, μετά από πρόταση του κοινού, έδωσε το όνομα της, σε πλοίο της γραμμής (2016). Προτάθηκε δύο φορές για το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης και το 2009 τιμήθηκε με το Βραβείο Ορθού Τρόπου Διαβίωσης, γνωστό ως Εναλλακτικό Νομπέλ.

...Την μεγαλύτερη τιμητική διάκριση την πρόσφερε η χώρα που αγάπησε τόσο πολύ. Με την ευκαιρία της συμπλήρωσης των 60 ετών, από τον ερχομό της στην Αιθιοπία, ο Πρωθυπουργός Abiy Ahmed, την επισκέφτηκε στις εγκαταστάσεις της και της απένειμε το παράσημο του Έξοχου Πολίτη (Eminent Citizen). Αξίζει να αναφερθεί ότι το παραπάνω παράσημο, έχει δοθεί μόνο σε τρία άτομα μέχρι σήμερα.

   ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΧΑΤΖΗΠΑΥΛΟΥ

…Συμπληρώθηκαν 4 χρόνια, από τότε που έφυγε από κοντά μας, ο Θεόφιλος Χατζηπαύλου (1942-2015). Διετέλεσε Αντιπρόεδρος του Συμβουλίου Επικρατείας και κατά διάρκεια της παρουσία του στο Ανώτατο Δικαστήριο, τίμησε με τον καλύτερο τρόπο τον ελληνισμό της Αιθιοπίας. Άτομο σεμνό, γνώστης του αντικείμενου, το οποίο αποτέλεσε πρότυπο για τους νέους δικαστικούς λειτουργούς. Είναι χαρακτηριστική, η δήλωση ενός δικαστικού του Συμβουλίου Επικρατείας: Όλοι θέλαμε να του μοιάσουμε.

…Γεννήθηκε στην Ντίρε Ντάουα το 1942, οι γονείς του ήταν ο Γεώργιος Χατζηπαύλου (Αλεξάνδρου) και η Σεβαστή Φοινικώτη. Ηταν μαθητής της Μπολλολάκειου Δημοτικής Σχολής της Ντίρε Ντάουας και του Αβερώφειου Γυμνάσιου της Αλεξάνδρειας. Ερχόμενος στην Ελλάδα το 1959, φοίτησε στη Νομική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο κοινοτικό δίκαιο (ευρωπαϊκό), στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης και στο Pantheon Assas, το γνωστό ως Paris II.

...Στο δικαστικό κλάδο εισήλθε ως Εισηγητής στο Συμβούλιο της Επικράτειας το 1970, προήχθη στον βαθμό του Πάρεδρου το 1977 και στο βαθμό του Συμβούλου της Επικράτειας το 1988. Τοποθετήθηκε Αντιπρόεδρος του Συμβουλίου Επικρατείας και Πρόεδρος του Στ' Τμήματος το 2001 και στις θέσεις αυτές, παρέμεινε για οκτώ χρόνια (2001-2009).

...Κατά τη διάρκεια της θητεία του παρέμενε πιστός στις αρχές του, οι οποίες ήταν: η προστασία της αξίας του ανθρώπου, το δικαίωμα στην προσωπική ελευθερία, στην θρησκευτική ελευθερία, στην προστασία της ατομικής ιδιοκτησίας και στην ισονομία των γυναικών.

...Συμμετείχε στην λήψη αποφάσεων, σε δυο σπουδαίες υποθέσεις. Στην πρώτη τάχθηκε, κατά του θεσμού της προσωπικής κράτησης για χρέη προς το Δημόσιο, τόσο από ποινικής σκοπιάς, όσο και ως διοικητικό μέτρο. Ενώ στην δεύτερη, ήταν υπέρ της χορήγησης του οικογενειακού επιδόματος και στους δυο συζύγους.

...Η εισήγηση του η οποία έμεινε στην ιστορία, ήταν όταν το 2001 εισηγήθηκε στην Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικράτειας και έγινε δεκτή: ότι δεν είναι υποχρεωτική η αναγραφή του θρησκεύματος, στις Αστυνομικές Ταυτότητες. Μέτα την παραπάνω απόφαση, αφαιρέθηκε το θρήσκευμα από τις ταυτότητες, διότι θεωρήθηκε ότι είναι προσωπικό δεδομένο.

...Προκαλούν τον θαυμασμό οι πρωτοβουλίες που πήρε. Όταν καθιερώθηκε η δημοτική, ως επίσημη γλώσσα του ελληνικού κράτους, ήταν ο πρώτος δικαστής ο οποίος ''τόλμησε'' να γράψει δικαστική απόφαση σε αυτήν. Επίσης είχε πρωτοτυπήσει, καθιερώνοντας την κλασσική μουσική στις διασκέψεις του Στ' Τμήματος, στο οποίο ήταν Πρόεδρος. 

...Ήταν μέλος του Ανωτάτου Ειδικού Δικαστηρίου, το οποίο συνεδριάζει, όταν εκδίδονται αντίθετες αποφάσεις για το ίδιο θέμα, από τα Ανώτατα Δικαστήρια: Άρειο Πάγο, Συμβούλιο Επικρατείας και Ελεγκτικό Συνέδριο. Διετέλεσε μέλος του Εκλογοδικείου, του Μισθοδικείου και επί σειρά ετών, παράλληλα με τα καθήκοντα του στο Συμβουλίου Επικρατείας, ήταν και Πρόεδρος του Δικαστηρίου των Εμπορικών και Βιομηχανικών Σημάτων.

...Έχαιρε μεγάλης εκτίμησης στον δικαστικό κλάδο και γενικά στον νομικό κόσμο και ιδιαίτερα στους Πανεπιστημιακούς κύκλους. Ως δικαστής, έχει εκδώσει σημαντικές αποφάσεις και ήταν εισηγητής σε μείζονος σπουδαιότητας υποθέσεις, ώστε πολλές από τις εισηγήσεις του να δημοσιευθούν σε νομικά περιοδικά. Η θητεία του σηματοδοτήθηκε από την άρτια νομική του κατάρτιση, το ήθος, την ευγένεια, την δίκαιη κρίση και το ενδιαφέρον του πρωτίστως για τον πολίτη, γιατί ο ίδιος πάνω από όλα, ήταν ένας υπεύθυνος πολίτης.

...Έκτος από τα νομικά θέματα, ασχολήθηκε και με τον πολιτισμό. Επί σειρά ετών, ήταν άμισθο μέλος του Δ.Σ του Μουσείου Μπενάκη. Την δεκαετία του 1990, επί προεδρίας Δεληβοργιά, το Δ.Σ, εργάστηκε άοκνα, για την αναμόρφωση του μουσείου και την επέκταση του στα δυο υπέροχα κτίρια, αυτό της επί της οδού Πειραιώς και το άλλο της ισλαμικής τέχνης επί της οδού Ερμού. Σήμερα το Μουσείο Μπενάκη θεωρείται, ένα από τα καλύτερα και πιο ενδιαφέροντα Μουσεία του κόσμου.

...Μιλούσε πέντε γλώσσες, Γαλλικά, Αγγλικά, Ιταλικά, Αραβικά και Αιθιοπικά. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, τελειοποίησε την Γερμανική γλώσσα και προσπάθησε να μάθει και την αποκρυπτογράφηση των σανσκριτικών !!!

...Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Δικαστικών Λειτουργών του Συμβουλίου Επικρατείας.

...Πηγή του παραπάνω άρθρου, είναι οι πληροφορίες που μας έδωσε η σύζυγος του, επίτιμος δικηγόρος Αθηνών, Παναγιώτα Παπαμιχαήλ. Ο Θεόφιλος Χατζηπαύλου πίστευε, ότι ένας δικαστής δεν πρέπει να προβάλλεται και απέφευγε με κάθε τρόπο την δημοσιότητα. Το αποτέλεσμα είναι να υπάρχουν στο διαδίκτυο, ελάχιστα στοιχεία για το άτομο του.

                                                                                                                              

ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΤΑΚΗΣ

…Τον περασμένο Ιούλιο συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από την γέννηση του Νίκου Παπατάκη. Ήταν ένα από τα σημαντικότερα μέλη του Ελληνισμού της Αιθιοπίας. Με τις σπουδαίες ταινίες του, τον εκπροσώπησε στο Διεθνές Κινηματογραφικό Στερέωμα.

…Γεννήθηκε στην Αντίς Αμπέμπα (1918), ο πατέρας του ήταν ο Στέργιος Παπατάκης και η μητέρα του, η Wolete Amanuel. Παντρεύτηκαν με πολιτικό γάμο και ο θρησκευτικός γάμος έγινε στην εκκλησία του Άγιου Φρουμέντιου, με την ολοκλήρωση της κατασκευής του (1927). Έχει καταγραφεί, ως ο πρώτος που έγινε μεταξύ ενός Έλληνα και μιας Αιθιοπίδας. Στην τελετή, παραβρέθηκαν και τα παιδιά του ζεύγους, φορώντας τις εθνικές μας ενδυμασίες.

...Διετέλεσε μαθητής της Σχολής της Ελευθέριας Κοσμά, του Ελληνικού Κοινοτικού Σχολείου και του Γαλλικού Σχολείου ''Ρας Τάφαρι'', στην Αντίς Αμπέμπα. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Γαλλικό Σχολείο της Βηρυτού, παίρνοντας το Baccalauréat.

...Έλαβε μέρος στην αντίσταση κατά την διάρκεια της Ιταλικής κατοχής. Συμμετείχε σε ομάδα Αιθιόπων ανταρτών, επικεφαλής της οποίας ήταν η μητέρα του. Η ζωή του Νίκου Παπατάκη μετά την επικράτηση των Ιταλών, ήταν πλέον δύσκολη. Τον βασάνιζε επιπλέον, το γεγονός, ότι δεν αισθανόταν ''Έλληνας ούτε Αιθίοπας'' και ότι ο πατέρας του τον είχε ''εξορίσει'' στη Βηρυτό κατά τη διάρκεια της εφηβείας του. Πίστευε, ότι τα δυο γεγονότα τον ''σημάδεψαν'' και καθόρισαν την μετέπειτα πορεία του.

...Όταν ήρθε στην Ελλάδα, έζησε την ''εφιαλτική περίοδο'', της δικτατορίας του Μεταξά. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του, στην Αθήνα (1937-39) του δόθηκε η ευκαιρία να κάνει γνωριμίες, οι οποίες τον ''μύησαν στον κόσμο της τέχνης'' και τον βοήθησαν να πάει στο Παρίσι.

...Στη γαλλική πρωτεύουσα συναναστράφηκε με την αφρόκρεμα της γαλλικής διανόησης και παρακολουθήσε μαθήματα υποκριτικής, στο στούντιο της Solange Sicar. Το 1947, άνοιξε το καμπαρέ La Rose Rouge, που αποτέλεσε το δημιουργικό εφαλτήριο για πολλούς καλλιτέχνες. 

...Ξεκίνησε ως παραγωγός του Jean Genet (Un chant d’ amour,1950) και του Τζον Κασσαβέτη (Shadows,1959) και έφτασε πίσω από τις κάμερες, για να υπογράψει ως σκηνοθέτης, πέντε συναρπαστικές ταινίες.

...Οι Γαλλόφωνες ταινίες του, τον τοποθέτησαν στη γαλλική κινηματογραφική ελίτ και τάραξαν τα νερά, διχάζοντας, κριτικούς και θεατές:

-Les Abysses (οι Άβυσσοι), 1962, είναι εμπνευσμένη από την αληθινή ιστορία των αδελφών Παπέν: Το 1932 δύο υπηρέτριες σκότωσαν, με μεγάλη αγριότητα την κυρία τους και την κόρη της. Η ταινία εκπροσώπησε την Γαλλία, στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών (1963).

-Gloria Mundi 1974, είναι βασισμένη στην υπόθεση Djamila Boupacha: Μιας νεαρής Αλγερινής, που υποβλήθηκε σε αφάνταστα βασανιστήρια, από του Γάλλους αποικιοκράτες. Η ταινία επιλέγει για το άνοιγμα του πρώτου Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Παρισιού.

-Les Equilibristes (οι ισορροπιστές),1991, περιγράφει την τυραννική σχέση ενός διάσημου ομοφυλόφιλου συγγραφέα και του Άραβα ακροβάτη εραστή του. Παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας.

...Οι ελληνόφωνες ταινίες του, συμπεριλαμβάνονται μεταξύ των καλύτερων ταινίων, όλων των εποχών:

-Οι Βοσκοί,1967, αναφέρεται στην αρπαγή της κόρης ενός μεγαλοκτηματία από έναν βοσκό. Μέσα από τον έρωτα των δύο νέων, παρουσιάζονται οι διαφορές ανάμεσα στις δύο κοινωνικές τάξεις. Η ταινία γυρίστηκε στά βουνά της Πίνδου.

-Η Φωτογραφία, 1986, η ταινία αναφέρεται σε εναν Έλληνα μετανάστη στο Παρίσι, ο οποίος έχει μαζί του, την φωτογραφία μιας τραγουδίστριας, την οποία παρουσιάζει ως αδελφή του. Διηγείται φανταστικές ιστορίες, με αποτέλεσμα ένας γουναράς, να την ''ερωτευθεί''. Όλα τα εξωτερικά γυρίσματα της ταινίας έγιναν στο χωριό του πατέρα του, το Περιβόλι Γρεβενών. Προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης (1986) και των Καννών (1987).

…Η Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, τον χαρακτήρισε ως τον ''Σημαντικότερο Έλληνα Σκηνοθέτη της Διασποράς'' και τον τίμησε για τη συνολική προσφορά του (2000).

…Το 2003 κυκλοφόρησε στη Γαλλία, η μυθιστορηματική αυτοβιογραφία, με τον τίτλο Tous les desespoirs sont permis (Όλες οι απελπισίες επιτρέπονται). Στα ελληνικά κυκλοφορεί, από τις εκδόσεις Χατζηνικολή, με τίτλο ''Όλοι οι δρόμοι προς την απόγνωση''.

…Η Ταινιοθήκη της Ελλάδος παρουσίασε ένα αναδρομικό αφιέρωμα, με τον τίτλο "Νίκος Παπατάκης, ο Αναρχικός Ποιητής". Σε αυτό, προβλήθηκε ολόκληρο το έργο του διάσημου σκηνοθέτη μας (2014).

...Τέλος, αξίζει να αναφερθεί, τι είχε δηλώσει για την υπηκοότητα του: ''Το λέω με περηφάνια ότι έχω Ελληνικό διαβατήριο, αν και ζω 70 χρόνια στο Παρίσι. Μετά από 10 χρόνια, θα μπορούσα κάλλιστα να αποκτήσω τη Γαλλική υπηκοότητα, πράγμα το οποίο θα διευκόλυνε κατά πολύ τη ζωή μου''. Τελικά, λίγo πριν φεύγει από την ζωή (2010), απέκτησε και την Γαλλική υπηκοότητα. 

...Πηγή του παραπάνω άρθρου, είναι τα άρθρα που γράφτηκαν προς τιμή του και υπάρχουν στο διαδίκτυο.

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ

…Η Εθνική Λυρική Σκηνή τίμησε, με τον καλύτερο τρόπο, τον Στέφανο Λαζαρίδη, ένα σπουδαίο μέλος του Ελληνισμού της Αιθιοπίας. Του αφιέρωσε τις δυο όπερες του Τζάκομο Πουτσίνι, Μποέμ και Τόσκα, οι οποίες παρουσιάσθηκαν στις νέες εγκαταστάσεις της, στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Εκεί οργάνωσε και την έκθεση με τον τίτλο ''Στέφανος Λαζαρίδης: Κυνικός Ρομαντικός'' όπου, προβλήθηκε το καλλιτεχνικό έργο του μεγάλου μας σκηνογράφου και σκηνοθέτη. 

…Γεννήθηκε στην Ντίρε Ντάουα (1942), οι γονείς του ήταν ο Νικόλας Λαζαρίδης και η Αλεξάνδρα Καρδοβίλη, γεννημένοι και οι δυο στην Αιθιοπία. Διετέλεσε μαθητής της Μπολλολάκειου Σχολής στην Ντίρε Ντάουα, του Ελληνικού Σχολείου της Αντίς Αμπέμπας, της 'Ecole Internationale της Γενεύης και απέκτησε το Γενικό Πιστοποιητικό Εκπαίδευσης (General Certificate of Education-GCE), στο Λονδίνο.

...Σπούδασε θέατρο στο Byam Shaw School of Art στο Κένσινγκτον και αργότερα στο Central School of Speech and Drama. Προκαλεί εντύπωση το γεγονός, οτι, ενώ δεν ολοκλήρωσε τις σπουδές του στις παραπάνω σχολές, άφησε ένα τόσο σημαντικό έργο. Σύμφωνα με τον μαθητή του, Αντώνη Βολανάκη, αυτό οφείλεται στο μεγάλο ταλέντο του και στην πενταετή εμπειρία που απέκτησε, δίπλα στον σπουδαίο σκηνογράφο Νικόλα Γεωργιάδη. 

...Σε ηλικία μόλις 25 χρόνων, του ανάθεσαν τα σκηνικά του θεατρικού έργου ''Καλοκαίρι και Kαταχνιά'' του Τέννεση Ουίλλιαμς, το οποίο παίχθηκε στο Guildford Theater (1967). Η επιτυχία δεν άργησε να έρθει: τον επόμενο χρόνο σχεδίασε το σκηνικό του μπαλέτου ''Περιπλανώμενος Ιππότης'', του Άντονυ Τιούντορ, που παρουσίασε η περιοδεύουσα ομάδα του Βασιλικού Μπαλέτου της Αγγλίας.

...Τελικά τον κέρδισε η όπερα. Το 1970, ο Βρετανός σκηνοθέτης Τζων Κόπλευ τον κάλεσε να αναλάβει, για πρώτη φόρα, τα σκηνικά μιας όπερας. Ήταν η όπερα “Κάρμεν” του Μπιζέ, παραγωγή της Εθνικής Όπερας της Αγγλίας. Η συνεργασία με το παραπάνω ίδρυμα τον καθιέρωσε και κράτησε 30 χρόνια. Συνεργάσθηκε με 'Οπερες Ηνωμένων Πολιτειών, Ιαπωνίας, Αυστραλίας και των Ευρωπαϊκών πόλεων: Μιλάνο, Βενετία, Βερολίνο, Ζυρίχη, Μπολόνια και Στουτγάρδη.

...Εκτός από την σκηνογραφία, έκανε και την σκηνοθεσία σε τέσσερις παραγωγές: ''Ορφέας και Ευρυδίκη'' του Γκλουκ, για την Όπερα του Σίδνεϊ, ''Οιδίποδας Τύραννος'' του Στραβίνσκι και ''Πύργος του Κυανοπώγωνα'' του Μπάρτοκ, για την Όπερα της Σκωτίας και στην Ελλάδα την ''Αρχή της Ζωής'' του Δημήτρη Δημητριάδη, που παίχτηκε στο Θέατρο Αμόρε.

...Σκηνοθέτησε και σκηνογράφησε μουσικές συναυλίες, όπως αυτή του Βρετανικού ποπ συγκροτήματος ''Ντουράν Ντουράν'', η οποία έγινε κατά την διάρκεια της περιοδείας του, στην Βόρειο και Νότιο Αμερική (1993). Επίσης, του έγινε πρόταση να αναλάβει και την περιοδεία του Μάικλ Τζάκσον, στην Ευρώπη. Τελικά η συνεργασία αυτή, δεν πραγματοποιήθηκε.

...Αξίζει να σημειωθεί οτι είχε την φήμη, πως ήταν ένας “ακριβός σκηνογράφος'', κάτι που δεν ενοχλούσε τους διοργανωτές. Και το σημαντικότερο, τις περισσότερες φορές, ο ίδιος ''επέλεγε τον σκηνοθέτη''. Μέχρι τότε ήταν καθαρή αρμοδιότητα του σκηνοθέτη να επιλεγεί τους συνεργάτες του. 

...Το αρχείο του βρίσκεται στο Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο του Μορφωτικού Ιδρύματος της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος και στο Μουσείο Victoria και Albert στο Λονδίνο, η δε συλλογή των βιβλίων του στο αρχείο του Εθνικού Θεάτρου της Αγγλίας και τα σχεδία των παραστάσεων, στα θέατρα που συνεργάσθηκε. 

…Τέλος, διετέλεσε Καλλιτεχνικός Διευθυντής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής (2006-7). Κατά την διάρκεια της θητείας του, την αναβάθμισε με στόχο να την κάνει γνωστή στο εξωτερικό. Το αποτέλεσμα ήταν να έρθει σε σύγκρουση με το Δ.Σ και με το Σωματείο Εργαζομένων της. Η διακοπή της συνεργασίας των, ήταν πλέον μονόδρομος. Ο χρόνος όμως τον δικαίωσε. Σήμερα, η Εθνική Λυρική Σκηνή λειτουργεί και αναπτύσσεται σύμφωνα με τον αρχικό σχεδιασμό του Στέφανου Λαζαρίδη. Έφυγε από κοντά μας το 2010.

...Πηγή του άρθρου, είναι τα άρθρα του Αντώνη Βολανάκη και της Ίσμα Τουλιάτου, τα οποία δημοσιεύθηκαν στο εγχειριδίο της έκθεσης.

...Πηγή του παραπάνω άρθρου, είναι η ιστοσελίδα του ιδρύματος (http://www.ledakis.gr/).

                                                            ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΛΙΒΙΕΡΑΤΟΣ

O Ευάγγελος Λιβιεράτος, γεννήθηκε στην Αιθιοπία και διετέλεσε υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής. Είναι γιός του Γεράσιμου και της Ελπίδας Λιβιεράτου, από την Ντίρε Ντάουα. Σπούδασε αγρονόμος και τοπογράφος μηχανικός στο ΕΜΠ. Είναι διδάκτωρ μηχανικός του ΕΜΠ και διδάκτωρ φιλοσοφίας του πανεπιστημίου της Ουψάλα. Εκλέχτηκε το 1979 τακτικός καθηγητής της Ανωτέρας Γεωδαισίας και Χαρτογραφίας, στο τμήμα αγρονόμων και τοπογράφων μηχανικών της πολυτεχνικής σχολής του ΑΠΘ.

Το επιστημονικό του έργο :

- Το 1977 ανακοινώθηκε μελέτη του στην Accademia Nazionale dei Lincei, από τον Ακαδημαϊκό Antonio Marussi, επί της διαφορικής γεωμετρίας του γήινου πεδίου βαρύτητας.

- Κορυφή της ερευνητικής του δραστηριότητας αποτελεί η ανακάλυψη, το 2008, δύο διακριτών εκδόσεων της «Χάρτας της Ελλάδος» του Ρήγα Βελεστινλή, θέμα άγνωστο στους ιστορικούς από το 1797. Η ανακάλυψη αυτή έγινε με χρήση ψηφιακών μεθόδων και τεχνικών.

- Στο επιστημονικό πεδίο της Γεωδαισίας, η διδακτική και ερευνητική του δράση καλύπτει τους τομείς της γεωμετρικής και φυσικής γεωδαισίας, με έμφαση στην εφαρμογή δορυ¬φορικών μεθόδων στην επίγεια γεωδαισία, τη διαφορική γεωδαισία, τη βαρυτη¬μετρία και τη γεωδυναμική. Χρημάτισε Πρόεδρος της Ομάδας Εργασίας της Διεθνούς Ένωσης Γεωδαισίας για τη «Διαφορική γεωμετρία του πεδίου βαρύτητας». Η διεθνής επιστημο¬νική του συμβολή αναφέρεται στην έγκυρη ιταλική εγκυκλοπαίδεια Treccani. Το 1991 ονομάστηκε Εταίρος της Διεθνούς Ένωσης Γεωδαισίας.

- Στο επιστημονικό πεδίο της Χαρτογραφίας, η διδακτική και ερευνητική του δραστη¬ριό¬τητα καλύπτει τους τομείς της Γενικής, Μαθηματικής και Θεματικής Χαρτογραφίας. Οργάνωσε και δίδαξε για πρώτη φορά στην Ελλάδα τη «Θεματική Χαρτογραφία» το 1978 στο ΕΜΠ. Από το 1980 εισάγαγε την ψηφιακή τεχνολογία στην χαρτογραφική απεικο¬νιστική, στην οποία εργάζεται διεθνώς μέχρι σήμερα, με έμφαση στη χαρτογραφική κληρονομιά και τις βέλτιστες συγκριτικές αναλύσεις ιστορικών χαρτών.

- Το 1996 εισήγαγε για πρώτη φορά στην Ελλάδα και εφάρμοσε με συνεργάτες του συστήματα σχεδίασης και χρήσης χαρτών για άτομα με οπτική αναπηρία, χρησιμοποιώντας ψηφιακή υποδομή και τεχνολογία, στο σύστημα αφής Braille (πρόγραμμα ΓΓΕΤ).

- Ιδρυτής το 2006 του διεθνούς διαδικτυακού περιοδικού «e-Perimetron» για τις επιστήμες και τεχνολογίες τις συναφείς με την ιστορία της χαρτογραφίας και των χαρτών, με συνεκδοτική συμμετοχή από την Ιταλία, Γαλλία, Ολλανδία, Ισπανία και Ελλάδα.

Τέλος, τη δεκαετία του ’80 εξέδωσε δύο ελληνικά περιοδικά, με διεθνή κυκλοφορία, τα «Γεωδαιτικά Τετράδια» και τον «Ερατοσθένη», στα οποία δημοσίευσε μεγάλος αριθμός νέων τότε επιστημόνων, σημερινών καθηγητών ΑΕΙ, στις επιστήμες του τοπογράφου μηχανικού. Μέλος εκδοτικών επιτροπών διεθνών περιοδικών, όπως του «Manuscripta Geodaetica», επίσημου οργάνου της Διεθνούς Γεωδαιτικής Ένωσης. Έχει δώσει μεγάλο αριθμό επιστημονικών διαλέξεων στην Ελλάδα και σε πολλές χώρες του εξωτερικού. Από το 2007 διευθύνει την εκδοτική σειρά «Ταξίδια με χάρτες σε τόπους και ουτοπίες» των Εκδόσεων Ζήτη.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΕΤΡΑΤΟΣ

Τα «Κεμπελέ»δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια του Ντέργκ. Επικεφαλής του προγράμματος, στον τομέα του Χωροταξικού Σχεδιασμού της Χώρας, ήταν ένας Έλληνας αρχιτέκτονας μηχανικός, ο Απόστολος Πετράτος, από την Αντίς Αμπέμπα (1975).

Ο Απόστολος Πετράτος είναι ένας ιδεολόγος, που προσπάθησε να βοηθήσει την χώρα, στην οποία γεννήθηκε. Το αποτέλεσμα τον δικαίωσε και σήμερα ένα κράτος λειτουργεί και αναπτύσσεται μέσω του έργου του.

Το Κεμπελέ είναι μία διοικητική μονάδα, στην οποία υπάγονται 500 οικογένειες, που ισοδυναμούν με 4.000 άτομα. Υπάρχει ένα Κεμπελέ σε κάθε πόλη με πληθυσμό πάνω από 2.000 άτομα. Η Αντίς Αμπέμπα χωρίζεται σε 330, ενώ σε όλη την Αιθιοπία υπάρχουν 30.000 Κεμπελέ.

Σήμερα λειτουργούν ως κέντρα εξυπηρέτησης του πολίτη. Εκδίδουν πιστοποιητικά, ταυτότητες κλπ., ενώ έχουν και την ευθύνη των σχολείων, των κέντρων υγείας και της ασφάλειας της περιοχής. Όλες οι τοπικές και βουλευτικές εκλογές που διεξήχθησαν στην Αιθιοπία, οργανώθηκαν από τα Κεμπελέ.

Η σημερινή κυβέρνηση της Αιθιοπίας διατήρησε τα Κεμπελέ και στηρίχτηκε πάνω σε αυτά για τη δημιουργία των 9 νέων διοικητικών περιοχών της χώρας, που προβλέπονται από το Σύνταγμα του 1995.

Ο Απόστολος Πετράτος, εκτός των άλλων, εμπνεύστηκε και υλοποίησε το πρόγραμμα κατασκευής κατοικιών χαμηλού κόστους και το σχέδιο αναδιάρθρωσης των φτωχογειτονιών της Αντίς Αμπέμπας (σχέδιο που χρηματοδοτήθηκε από την Παγκόσμια Τράπεζα) . Τέλος, ήταν υπεύθυνος για την αποκατάσταση των μνημείων της Αξούμ, του Μπαχρ Ντάρ και του Γκόνταρ (1974-1977).

Τελείωσε, αριστούχος, το Ελληνικό Γυμνάσιο της Αντίς Αμπέμπας (1956). Αποφοίτησε με άριστα από το Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας, όπου δίδαξε για πολλά χρόνια (σπούδασε με υποτροφία του Ιταλικού κράτους). Είναι πολύγλωσσος και χειρίζεται άνετα έξη γλώσσες.

Στην Ελλάδα εργάσθηκε ως ειδικός σύμβουλος του Αντώνη Τρίτση, στο ΥΠΕΧΩΔΕ (1982-1983). Ενώ ήταν σύμβουλος, για την εκπόνηση μελετών για την ένταξη στα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα, των Νομαρχιών Κρήτης, Κεφαλονιάς και Ιθάκης (1984-1985).

                                                                                                                                      Σταύρος Ε. Βινιεράτος