Η πτώση του Χαϊλέ Σελάσιε

Post date: Aug 19, 2017 11:23:42 AM

Ο Χαϊλέ Σελάσιε αποχωρεί από το παλάτι, μετά την καθαίρεση του.

ΠΙΚΡΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ

Το 1974 τα διεθνή ΜΜΕ, αποκαλούσαν, τις πολιτικές εξελίξεις στην Αιθιοπία, «Έρπουσα Επανάσταση»

Από διάφορα γεγονότα που βίωσα, ως και από πληροφορίες φίλων και συνεργατών μου, το 1973 ο Χαϊλέ Σελάσιε είχε προβλήματα, με τον πρωθυπουργό του και με τους επιφανείς του περιβάλλοντός του, οι οποίοι λόγω της ηλικίας του, τον ‘‘συμβούλευαν’’ να παραιτηθεί υπέρ του Διαδόχου.

Τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους, επιτροπή κατώτερων αξιωματικών, που αργότερα αποκαλούσαμε Derg, ζήτησε απο τον Αυτοκράτορα καλύτερες συνθήκες διαβίωσης. Αυτός, ίσως πονηρά σκεπτόμενος, τους μίλησε για τα προβλήματά που είχε, με την ανυπακοή των Υπουργών του. Oι του Derg, έπιασαν την ευκαιρία και του ορκίστηκαν πίστη και στήριξη στο στέμμα, αρκούσε όμως να τους έδινε τη δυνατότητα να επεμβαίνουν, σε θέματα Διοίκησης του Κράτους. Ο Αυτοκράτορας δέχτηκε τις προτάσεις τους. Ακολούθησαν, υποκινούμενες από το Derg, απεργίες, λιθοβολισμοί αυτοκινήτων, μέχρι την παραίτηση, υπό τον Aklilou Hapte Wold, κυβέρνηση. Η νέα κυβέρνηση του Entelcatchew Mekonnen, δεν ήταν αρεστή στο Derg, αφού εκτός των άλλων, είχαν κοντά τους, τον πρώην Πρωθυπουργό ως άτυπο σύμβουλο.

Στο βιβλίο του, “Agony in the Grand Palace”, ο πρώην Υπ./ Επικρατείας Abera Jembere, αναφέρει: «… την 27.04.1974, ο Αυτοκράτορας για να “κατευνάσει” τις αντιδράσεις, κάλεσε όλους τους παραιτηθέντες Υπουργούς, υπό τον Aklilu Hapte Wold και τους διέταξε να παραδοθούν στο Derg». Οι αντιδράσεις τους, όπως εκείνη του Getahun Tessema, ότι τους χρησιμοποιεί σαν κόκαλα που πετιούνται στο σκύλο όταν γαυγίζει, δεν εισακούστηκαν. Τότε, σαν ένα τελευταίο παράπονο, ο πρώην Πρωθυπουργός Αklilou Hapte Wold, είπε στον Αυτοκράτορα (ως η μετάφραση στην Αγγλική από τον Αbera Jembere) : “Your Majesty, if you are thinking that you can prolong your stay in power by betraying us like this, you are grievously mistaken”. Τέλος, χωρίς ελπίδα κάποιας υπεράσπισής τους, παραδόθηκαν.

Οι του Derg συνέχισαν το πρόγραμμά τους. Παρουσίαζαν στον Αυτοκράτορα τα νέα τους διατάγματα, τα οποία υπέγραφε χωρίς αντίρρηση, μέχρι που τον αποψίλωσαν από κάθε στήριξη και την 12/09/1974, τον καθαίρεσαν.Ο Αυτοκράτορας, μέχρι τη στιγμή, που ο Συν/ρχης Debela Dinsa του ξήλωσε τις επωμίδες του, πίστευε ότι ο Στρατός τον στήριζε.

Χαρακτηριστική είναι η διήγηση του Debala ότι, μετά την αναγγελία της καθαίρεσής του, από τους 9 Συνταγματάρχες υπό τον Mengistu H/Mariam, τους κοίταξε με το γνωστό, αγέρωχο, βλέμμα του και τους απάντησε: ‘Αν νομίζετε ότι εσείς μπορείτε να διοικήσετε τη χώρα μου καλύτερα από εμένα, σας το επιτρέπω !

Αυτή την πίστη του την έδειξε, όταν την 15.07.1974 πήγε, με 20μελή συνοδεία, στο Μογκαντίσου, για την Summit Conference των Αρχηγών Κρατών της Αφρικής. Εκεί, ο Πρόεδρος της Σομαλίας, Σιάτ Μπαρέ, του πρότεινε να παραμείνει στο Μογκαντίσου και από εκεί να κατευθύνει την αντίστασή του. Δεν την δέχτηκε και με όλη τη συνοδεία του, μεταξύ αυτών, τον εγγονό του EskenterDesta και τον Ras Asrate Kassa, επέστρεψε στην Αντίς Αμπέμπα. Λίγες ημέρες μετά την επιστροφή τους, συνέλαβαν όλη την 20μελή συνοδεία του.

Μετά την καθαίρεση του Αυτοκράτορα, Πρόεδρο της Δημοκρατίας διόρισαν τον φιλοδυτικό Στρατηγό Αμάν Αντόμ, ιδιαίτερα αγαπητό στο λαό και στο στράτευμα.

Είχαν ήδη φυλακίσει όλους τους πρώην Υπουργούς, Στρατηγούς και κρατικούς λειτουργούς, ως διεφθαρμένους και αναμένονταν η δίκη τους, η οποία δεν έγινε από Στρατοδικείο, αλλά από τα 100 μέλη του Derg. Αυτοί ψήφιζαν: “θάνατος” ή “ισόβια” ή “ελεύθερος” και για κάθε ποινή χρειάζονταν 70 ψήφοι. 

Από αυτούς, σε θανατική ποινή καταδικάστηκαν 60 κρατούμενοι. Ο Αμάν Αντόμ, όμως, αρνήθηκε να επικυρώσει την απόφαση αυτή και αναχώρησε με την φρουρά του, για την κατοικία του. Γνώριζε τι θα ακολουθούσε και έστειλε τη σύζυγο με τα παιδιά τους, σε συγγενείς και ανέμενε. Η φρουρά του αντιμετώπισε έναν μεγάλο αριθμό στρατιωτών, με ένα Τανκ. Ο Abera Jembere αναφέρει, ότι το γεγονός αυτό, δημιούργησε αναταραχή στο στράτευμα και για αυτό, επειγόντως, την νύκτα της 23/11/1974, εκτέλεσαν και τους 60.

Μετά τον θάνατο του Αμάν Αντόμ, στην μάχη που δόθηκε στην οικία του, Πρόεδρο Δημοκρατίας εξέλεξαν έναν άλλο φιλοδυτικό, τον Στρατηγό Tafari Banti, ο οποίος αργότερα είχε και αυτός, την ίδια τύχη, με τον προκάτοχό του. Επί προεδρίας του όμως, ολοκληρώθηκε η ‘‘έρπουσα επανάσταση’’ με τα γνωστά γεγονότα.

Τον Χαϊλέ Σελάσιε, κρατούσαν φυλακισμένο στο παλάτι, σε ένα χωριστό δωμάτιο, με έναν μόνο υπηρέτη. Ο υπηρέτης αυτός, συγγενής του φίλου μου Dr Sintaye Gizaw, του διηγήθηκε ότι την 26/08/1975, χωρίς να έχει ζητήσει άδεια, ο επί κεφαλής της φρουράς, του την έδωσε. Ο υπηρέτης αυτός, ανέφερε στον Χαϊλέ, ότι του έδωσαν άδεια και ότι δεν θα έρχονταν την επομένη μέρα. Ο Χαϊλέ δεν του απάντησε, απλώς, ένα δάκρυ κύλισε στο μάγουλό του.

Την 27/08/1975 ανακοινώθηκε ο, δήθεν, φυσιολογικός θάνατός του…

                                                                                                                                                        Γιώργος Βαλασκατζής

________________________________

Ο Γιώργος Βαλασκατζής, διετέλεσε Γενικός Διευθυντής της εταιρίας Diabaco Cotton Company (1964-1972). Το 1972 ίδρυσε την εταιρία Unifiber (ex NPPapassinos) SC και διατέλεσε Γενικός Διευθυντής της, μέχρι την εθνικοποίησή της (1975). Τιμήθηκε από τον  Αυτοκράτορα της Αιθιοπίας, με το παράσημο “Order of Menelik II Officer” μαζί με τον Στέφανο Μυριαλλή  και τον Νικόλα Γεωργακά (1972).