Τα 300 βόδια του Ρας Ταφαρί

Post date: Apr 22, 2017 4:09:59 PM

Ο Ρας Ταφαρί με τον  Παύλο Κουντουριώτη

Στις 19 Αυγούστου του 1924, έρχεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα ο Αντιβασιλέας και διάδοχος του θρόνου της Αβησσυνίας, Ρας Ταφαρί. Αυτοκράτειρα, την εποχή εκείνη, ήταν η Ζαουντίτου, κόρη του Μενελίκ Β’. 

Η υποδοχή που του επιφύλαξε το Ελληνικό κράτος ήταν εντυπωσιακή. Έγινε στην προκυμαία του Φαλήρου, όπου προσάραξε το βασιλικό ατμόπλοιο. Παρευρέθηκε σε αυτήν ο πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, Παύλος Κουντουριώτης και ο πρωθυπουργός Θεμιστοκλής Σοφούλης.  

    

Κατά την διάρκεια της παραμονής του στην Αθήνα, επισκέφτηκε αρχαιολογκούς χώρους, μίλησε στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών και παρακολούθησε αθλητικούς αγώνες που έγιναν προς τιμή του, στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Κατά την διάρκεια επίσκεψής του, σε Φιλανθρωπικά Ιδρύματα, προσέφερε ένα ‘’σεβαστό ποσόν’’ για την εποχή . 

Εκείνο που έμεινε στην Ιστορία ήταν η επίσκεψή του στους προσφυγικούς καταυλισμούς της Μικρασιατικής καταστροφής (1922). Δώρισε 300 βόδια από την χώρα του, ως ελάχιστη συμβολή στην αποκατάσταση των προσφύγων. Η Ελληνική κυβέρνηση αποδέχτηκε την προσφορά του και ο Δήμος της Αθήνας μετονόμασε  υπάρχουσα πλατεία σε ‘’Πλατεία Αβησσυνίας ’’.

 

Η προσφορά του Ρας Ταφαρί ήταν ‘’σημαντική’’, εάν λάβουμε υπόψη μας την οικονομική κατάσταση που βρισκόταν το Ελληνικό κράτος, μετά την Μικρασιατική καταστροφή. Με αυτήν, προβλεπόταν να σιτίζονται οι πρόσφυγες, για ένα χρονικό διάστημα.

 

Την μεταφορά των ζωών έκανε η κυβέρνηση του Πρωθυπουργού Ανδρέα Μιχαλακόπουλου (1924-25). Τα ζώα μεταφέρθηκαν με έξοδα του Ελληνικού κράτους και λόγω του επείγοντος, η μεταφορά έγινε με ατμόπλοιο που ενοικιάστηκε, για τον παραπάνω σκοπό, ενώ υπήρχε Γαλλική Ατμοπλοϊκή Εταιρία, που ήταν ειδικευμένη στην μεταφορά ζώων από την συγκεκριμένη περιοχή, με χαμηλότερο κόστος. Αυτό θεωρήθηκε τότε, ως ένα ‘’μικρό οικονομικό σκάνδαλο’’.

 

Το ατμόπλοιο αναχώρησε από το λιμάνι του Πειραιά, με κατεύθυνση προς το λιμάνι του Τζιμπουτί, αλλά, κατά την διέλευσή του από την διώρυγα του Σουέζ, έπρεπε να πληρώσει διόδια για να συνεχίσει το ταξίδι του. Τα χρήματα όμως, δεν είχαν δοθεί στον καπετάνιο του ατμόπλοιου. Τότε η Ελληνική κυβέρνηση, επικοινώνησε με την Γαλλική εταιρία που διαχειρίζονταν την διώρυγα και ζήτησε το Ελληνικό Ατμόπλοιο να εξαιρεθεί, από την καταβολή των διοδίων, λόγω του φιλανθρωπικού σκοπού, που είχε το ταξίδι του. Η Γαλλική πλευρά όμως δεν έκανε δεκτή την πρόταση και τελικά τα διόδια πληρώθηκαν. Το χρονικό διάστημα (10 ημέρες) που παρέμενε το ατμόπλοιο στην διώρυγα του Σουέζ, χρεώθηκε στο Ελληνικό κράτος. 

 

Η κυβέρνηση της Αβησσυνίας ενημέρωσε την Ελληνική, ότι άρχισε η μεταφορά των ζώων, από τα υψίπεδα της χώρας, στο λιμάνι του Τζιμπουτί. Όταν έφτασε όμως το ατμόπλοιο εκεί, αυτά δεν είχαν φτάσει ακόμη. Τελικά, μετά από 10 ημέρες αναμονής, τα ζώα ήρθαν και φορτώθηκαν αμέσως στο ατμόπλοιο, το όποίο, σε 8 ημέρες, έφτασε στο λιμάνι του Πειραιά. Και την καθυστέρηση αυτή χρεώθηκε το Ελληνικό Κράτος, με αποτέλεσμα το κόστος μεταφοράς να αυξηθεί, αρκετά.

   

Τα 300 βόδια του Ρας Ταφαρί, μόλις έφτασαν στο Πειραιά, εξετάστηκαν από τις Κτηνιατρικές Υπηρεσίες του Ελληνικού Κράτους και διαπιστώθηκε, ότι δύσκολα θα ‘’επιβιώσουν στις νέες συνθήκες διαβίωσής τους, στην Ελλάδα’’. Τότε αποφασίστηκε, ότι το καλύτερο που έπρεπε να γίνει, ήταν να σταλούν τα ζώα στα σφαγεία. Έγινε πλειοδοτικός διαγωνισμός και πουλήθηκαν σε χαμηλή τιμή.

  

Τελικά, η προσφορά του Ρας Ταφαρί, δεν είχε τύχη. Με τα έσοδα που είχε το κράτος, από την πώληση των ζώων, καλύφθηκαν τα έξοδα μεταφοράς και το υπόλοιπο ποσόν δόθηκε για τους πρόσφυγες.

 

Πηγή του παραπάνω άρθρου είναι τα πρακτικά της Βουλής των Ελλήνων, κατά την συνεδρίαση της 13ης Μαΐου του 1925. Σε αυτήν, η κυβέρνηση απαντά,  σε  επερώτηση του βουλευτή Γιώργου Φραγκούδη, σχετικά με το παραπάνω θέμα. Ο συγκεκριμένος βουλευτής είχε αναλάβει πολλές πρωτοβουλίες για την βελτίωση της ζωής των προσφύγων.

 

Τέλος, αξίζει να αναφερθεί ότι ο Γιώργος Φραγκούδης, συγκέντρωσε ένα ‘’μεγάλο ποσόν’’ για την εποχή, από τους Έλληνες της διασποράς και το διέθεσε για την λειτουργία  του Πάντειου Πανεπιστήμιου (1930). Σήμερα, ένας από τους δρόμους που περικλείει το Πανεπιστήμιο φέρει το όνομα του.